مرغ سحر - دیباگران هستی

هیچ مال از خرد سودمندتر نیست ، و هیچ تنهایى ترسناکتر از خود پسندیدن ، و هیچ خرد چون تدبیر اندیشیدن ، و هیچ بزرگوارى چون پرهیزگارى ، و هیچ همنشین چون خوى نیکو ، و هیچ میراث چون فرهیخته شدن ، و هیچ راهبر چون با عنایت خدا همراه بودن ، و هیچ سوداگرى چون کردار نیک ورزیدن ، و هیچ سود چون ثواب اندوختن ، و هیچ پارسایى چون باز ایستادن هنگام ندانستن احکام ، و هیچ زهد چون نخواستن حرام ، و هیچ دانش چون به تفکر پرداختن ، و هیچ عبادت چون واجبها را ادا ساختن ، و هیچ ایمان چون آزرم و شکیبایى و هیچ حسب چون فروتنى ، و هیچ شرف چون دانایى ، و هیچ عزت چون بردبار بودن ، و هیچ پشتیبان استوارتر از رأى زدن . [نهج البلاغه]



	دیباگران هستی

مرغ سحر
نویسنده: احمد _صفورا پنج شنبه 85 آبان 25 ساعت 4:0 عصر
ای مرغ سحر ، چو این شب تار بگذشت ز سر سیاهکاری وز تحفه روح بخش اسحار رفت از سر خفتگان خماری بگشود گره ز زلف زر تار محبوبه نیلگون عماری یزدان به کمـال شد پدیدار واهریمن زشت خو حصاری یاد آر ز شمع مرده یاد آر ای مونس یوسف اندر این بند تعبیر عیان چو شد تو را خواب دل پر ز شعف، لب از شکر خند محسود عدو به کام اصحاب رفتی بر یار خویش و پیوند آزاد تر از نسیم و مهتاب زان کو همه شام با تو یک چند در آرزوی وصال احباب اختر به سر شمرده یار آر چون باغ شود دوباره خرم ای بلبل مستمند مسکین وز سنبل و سوری و سپرغم آفاق نگارخانه ی چین گل سرخ و به رخ عرق ز شبنم تو داده ز کف قرار و تمکین زان نو گل پیش رس که در غم ناداده به نار شوق تسکین از سردی دی ، فسرده یار آر ای همره تیه پورعمران بگذشت چو این سنین معدود وان شاهد نغز بزم عرفان بنمود چو وعد خویش مشهود وز مذبح زر چو شد به کیوان هر صبح شمیم عنبر و عود زان کو به گناه قوم نادان در حسرت روی ارض موعود بر بادیه جان سپرده، یادآر
نظرات شما ()